gerçekten seviyor muyum

eda başını bana doğru yaklaştırıyordu. heyecanlıydım, çok garip bir his vardı üstümde. 8 senedir ben sevde'den başka birisine yaklaşmamıştım. iyice yaklaşmıştı aramızda 5 cm vardı ve birden kafamı geri çektim. eda kaşlarını yukarı kaldırıp başını sağa sola çevirerek " ne yapıyorum ben " dercesine önüne döndü. ne yapacağımı bilmiyordum. en iyisi sarılmak dedim ve sarıldım. saat 9 sularıydı mekandan toparlanıp arabaya geçtik. yolda ne o konuştu ne ben. sonunda evinin önüne gelmiştik. ikimiz de önümüze bakıyoruz birbirimize bir şeyler söylemek istercesine ama ne o ne de ben söze başlayamıyorduk. dayanamadım ve " özür dilerim " dedim. " neden özür diliyorsun ki ileri giden bendim " dedi. aslında bu lafı duyduğuma sevinmiştim. biliyordum eve gidince tekrar düşünmeye başlayacaktım. " alkolün etkisiyle oldu. kendini suçlamana gerek yok. " dedim. haklısın dercesine kafasını ileri geri salladı. arkadaşça bi öpücükten sonra arabadan inip evine girdi. bende eve doğru yol almaya başladım.