gerçekten seviyor muyum

mutlu geçen bir günün gecesinde yine kafam dalgındı. ne yapıyordum ben ? sevdeye olan aşkımın değerini anlamaya çalışırken edaya umut veriyordum. karmakarışık duygular içindeydim. sevde anneme " anne " derdi. annem de ona " kızım " diyordu. bu kadar yakınlardı. çünkü evleneceğimizi düşünüyordu. gerçekten kızı olarak görmeye başlamıştı onu annem. ben de öyle düşünüyordum. çocuklarımız olunca onlara " biz küçüklükten beri beraberiz, çocukluk aşkıyız." diyecektik. ben ona " eşim " o bana " kocam " diyecekti. sevde de çok güzel kızdı. doğal turuncu saçları, beyaz tenli, gamzeleri olan, biraz balık etliydi. gerçekten çok güzeldi... sabah oldu. telefona baktım sevdeden mesaj gelmiş. " antalya'ya gidiyoruz aşkım. 2 hafta sonra yanındayım. kötü gününde yanında olamadığım için özür diliyorum. gelince hepsini telafi edeceğim. seni seviyorum. " sadece mesajı okudum ve kapattım. eda'nın yanındayken mutluydum, sevdeyi unutuyordum. ama her mesaj attığında kalbime bir basınç geliyor ve daralıyordum.