babanızın baba olduğunu anladığınız anlar

söylenip yazılacak o kadar çok şey var ki. babam memur, bildim bileli drumu stabil, ama kötü zamanları da olmuş tabi, şu an oturduğumuz ev için örneğin, çok borca girmişler vb. fakat maddi anlamda bir sıkıntımız yok allaha şükür. neyse, ben çok kötü bir öğrenciydim, hala da öyleyim de gerçi, lise 1 de, bu bizim zamanımızda bölüm seçme muhabbetleri vardı, ve tek yapabildiğim ders ingilizceydi, onda da baya baya iyiydm ama. hatta bi kaç gün içinde taa 8 seneki ingilizce öğretmenimle o düzenli buluşmalarmızdan birini yapıp içecez fln. neyse, işte ikiz kardeşim ve beni mühendis, doktor vb. yapmak adamın en büyük hayaliydi, fakat böyle hayal mi olur? yani bizim hayallerimiz ne olucaktı? bütün derslerden kaldığım halde bi şekilde beni sayısala kabul ettirdi, okuldaki hocalarımla konuşup, kardeşimin öyle bi sorunu yoktu, neyse beraber 1 sene sayısal okuduk, sonra ikizim dedi ben yapamıyorum, benim hayallerim daha ön planda vs. ( evdeki tartışmalardada kapıyı çarpıp çıkan hep o olurdu ) diyerekten eşit ağırlığa geçti. sıra bana geldiğinde, ne yapmak istediğim soruldu, bende yabancı dil e geçmek istiyorum dediğimde evde kıyamet koptu. küfürler fln havada uçuştu. neyse, bi şekilde öss de sayısaldan 38 bininci oldum, kafam çalışıyordu, ikizim de eşit ağırılıkta 172. oldu. adam ikizimin başarısına sevinemedi bile, gelip karşıma dedi ki keşke yoluna çıkmasaydım . çünkü biliyordu ki, bende aşaa yukarı o seviyelerde bişey yapabilcek biriydim.

hiç samimi olmadık, beraber hiç içmedik, maç izlemedik, ders dışında aşağı yukarı hiç bişey konuşmadık, ondan hiç para istemedim, annem sağolsun o konuları hallediyordu, fakat yine de insan babasından bi şekilde para istemez mi lan? istemedik işte. hep arkamdaydı ama bilirim. benim en büyük hayalim, başta ingilizce öğretmeni olmak, sonra da sağlam bi gamer olmaktı. 2. hayalimi gerçekleştirdim, 1.sine artık bi imkan kalmadı. başlığı okuduktan sonra anladım ki, bunların hepsini arkamda bırakıp, bundan sonraki tek hayalimin onları mutlu etmek olması gerektiğiydi. 48 yaşına geldi babam, çok sağlam karakterli bi adamdır, kimseye boyun eğmez. muhabbeti kötüdür ama, baba işte, adam gibi adamdır. söylenip, konuşulacak o kadar çok şey var ki başta da söylediğim gibi, zaten bu nedenle bilmem kaç yıl sonra entry girdim.

işin özü şu ki, hala hayattaysa, değerini bilin, ben hala bilemiyorum ama siz bilin, nasıl yapılır bilmediğim için söyleyemiyorum ama..

özet : boş zamanı olan okusun. pek güzel bi hikaye değil.

edit : babam okul müdürü.