ya anasını sikeyim seviyorum amınakoyim

sanalda tanıştık ama gözüm ondan başkasını görmüyor kopamıyorum başkasıyla rahat rahat konuşamıyorum çıkamıyorum metroda trende otobüste yolda arabada uyurken uyunırken yemek yerken su içerken nefes alırken verirken kısacası ne tak yersem hep o aklımda dıbınakoyim. onla yaşıyorum onsuz yaşıyamıyorum resmen. hep içimde bi brukluk oluyor o yokken onla konuşamıyorken. ona, duvarlara, dağlata, taşlara, dünyaya, her yere, herkese bağıra bağıra söylemek istemiyorum. ben besteyi seviyorum diye. ama olmuyor. yemiyor. hep hep ufak bi engel oluyor içimde. ya beni istemezse ? ya onun tipi değilsem ? ya çıkmazsa? ya olan arkadaşlığımız giderse? ya samimiyetimiz bozulursa ? ben böyle değildim, cidden. ne aşka inancım vardı ne sevgiye. ne sevmek güzel bişeydi benim için,ne de sevilmek. fakat şuan ilk kez asla olmam dediğim şey oldu. aşık oldum. hem de sanaldan birine. insan görmediği dokunmadığı sarılmadığı kokusunu içine çekmediği birine nasıl aşık olabilir nasıl onu arzulayabilir ki ? ben arzuluyorum dıbınakoyim. ben özlüyorum amk. ne kadar aşka inanmam hele ki sanaldaki aşka inanmam desem de. ben beste'yi çok seviyorum dıbınakoyim.