beyler sizle bi derdimi paylaşmak istiyorum

liseye başladım, bi aile dostumuz vardı hülya teyze diye. oğluyla beraber yaşıyodu kocasından ayrılmıştı yıllar önce. emekli öğretmendi zar zor geçiniyodu, oğlu da muğlada bi kızı gibti başına bela aldı. ankaraya geldiler oğlunu okutmak için bizde kalmaya başladılar. seve seve davet etti bizimkiler, ben de 20 yıllık dostları ben kendimi bildim bileli onlarlayım abi diyorum herife. sene başladı bu bin yine okulda gibmediği kız bırakmadı lise 4teydi babam dersane parasını ödedi babam buna bilgisayar aldı babam buna telefon aldı. sonra bu arada hülya teyze annemin aklını çelmeye başladı. zaten araları kötüydü, boşa gitsin zaten ev senin üstüne bi tak yapamaz. çocuklar sende kalır bakamaz çocuklara hiç bi zararın olmaz diye diye 5-6 ayda annemin aklına girdi. şubattatilinde babam antebe gitti, hülya teyzenin annemi işlediğinden haberi yok yine rutin kavgalar tabi.
sonra annem şubat tatilinde iyice coştu. aradı telefonla babamı ben de kapıdan dinliyorum, eve gelmiceksin! dedi bağırarak. bi ara ses kesildi annem bağıra çağıra ağlamaya başladı. zaten günde 4 tane ilaç kullanıyo anti depresan sinirleri çökmüş durumda iyice gitti. sinir krizi geçirdi. hastaneye gittik serum verdiler bisürü. ben tüm bu olaylardan kardeşimi uzak tutmaya çalışıyorum hep, başarılı da oluyorum. çocuk hiç bişeyin farkında degil gayet mutlu. beni tek rahatlatan da o zaten, tek becerdiğim şey o, tek tesellim o. benim gibi çekmesin ağlayıp durmasın diye onu uzak tutuyorum hep.