beyler sizle bi derdimi paylaşmak istiyorum

evi onun üstüne eve geçtiğimiz ilk gün kavga ettiler yine. babam bağırdı çağırdı kavga ettiler babam çıktı gitti. o yaz öyle geçti babam olmadan. 5. sınıfa başladım bi liseye tayin oldu görünürde normal bi aileydik ama her gün kavga gürültü. her gün babamla dertleşirdim, sonra babam erken uyurdu gider annemle dertleşirdim. sonra 5. sınıfın sonuna doğru ankara geneli bi matematik yarışmasında ankara ikincisi oldum. zaten derslerim de baya iyiydi, madalya falan aldım benden çok büyük şeyler beklemeye başladılar. dersane sınavlarında sürekli birinci ikinci oluyodum acayip zütleri kalkmıştı annemle babamın. ne zaman bi misafir gelse falan madalyamı gösterirlerdi. sonra babam 1 sene daha zorunlu çalışmak zorunda olmasına rağmen naaptı etti tayinini benim okuluma yaptırdı gözünün önünde oluyım diye. ben de çalışıyorum deli gibi baya iyiyim falan 6 ve 7. sınıf öyle geçti. sekize gelince, ergenlik en azgın dönemleri tabi sabah akşam otuzbir karı kız derken boşladım dersleri. annemle babam ayrı bi dert zaten dersin başına oturuyorum sesleri geliyo kalkıyorum. bi pazar günü yine kavga etmeye başladılar mutfakta, babam çıldırdı zaten zor duruyodu. aldı ekmek bıçağını anneme doğru salladı annem refleks olarak geri çekildi babam bi daha salladı. o an gözümün önünden hiç gitmiyo dıbına koyım. boşanmaları lazımdı, kabul etmedim. ergen ergen kapıları vurdum bağırdım çağırdım evden kaçtım. hatta gittim bi paket sigara aldım ama elim gitmedi yakmaya. gibtimin asi ergeni. sonra oks sınavı geldi lise için işte. o sene hiç çalışmadım ama yine de iyi bi puan yaptım, liseye kaydımı yaptırdığımız gün babam ben memleketime gidiyorum dedi. yine ağladım zırladım, kendimi kız gibi hissediyodum. ağlamak çok ağır geliyodu dıbına koyım.