asosyallikten yalnızlıktan dem vuruyoruz da amk

aslında şu an dert bellediğimiz ıssızlığımızın devede kulak olduğunu bilmiyoruz amk. Yeri geliyo merhabasız geçen bir güne bile hayıflanıyoruz. halbuki bi merhabadan doğacak-bütün derdimiz-düşüncemiz.Çürüyeceksek de evimde çürümeliyiz biz binler. Başka nefeslerin şahitliğinde uyutulmayalım, gebermeyelim amk. ikinci bir karakter ağır gelir bize, yalnızlığa alıştık bi kere. Neden dışarıya çıktığımız zaman afallıyoruz, sesimiz soluğumuz kesiliyo, kuru balığa dönüyoruz amk, yalnızlığa alıştığımız için, insansızlığa aşina olduğumuz için.ilk mutluluğumuz fazla uzun sürmeyecek emin olun.Şizofrenlerden farkımız kalmayacak la aslında valla bak. Onlar olmayanı seyrederken,biz tıklım tıklım olduğumuz bir akşam da bile sessizlikte kaybolacaz.. Kendi ruhumuza bile barikat kurmuşken, ikinci bir karmaşa niye hem amk..