bombok olan aşk hikayemi anlatacagım ibret alın

-devam-

2 gün evden çıkmadım.
3. gün çıktım.
ilk defa panşolsuz montu giydim. Kapşollu swithsihrtün üzerine. Aynaya bakmadım.
Kendimi yakışıklı hissediyordum.
Zaradan dünya para verip aldığım kıyafetlerle hiçbir zaman kendimi yakışıklı hissetmemiştim.
Ama Pazar malı bu kıyafetlerle, kendimi yakışıklı hissediyordum.
Altıüstü, evin oradaki markete gidecektim. Sigara almak için. Yine de yakışıklı hissediyordum kendimi.
2 gün boyunca doğru dürüst sigara bile içmemiştim.
Sabah saatleri.
Girdim markete, çağrı oradaydı.
-bu halin ne?- gibisinden sormaya başladı.
Bir şey demeden çıkıyordum ki, karşı yoldan z nin geçtiğini gördüm.
Z geçiyordu lan.
Onu anlatmaya kelimeler yetmez.
Hiçbir kelimenin kudreti, yetemez.
70 dil bilsem, onu anlatacak derinlik bir kelime, çıkmaz hiçbirinde.
O yüzden kendimi anlatmak zorunda kalıyorum.

Saklanacak zaman yoktu. Anında görmüştü beni.
Durmuştu.
Öyle şaşırmıştı halime.
Bir süre baktı.
Kıpırdamadı.
Benim beynim durdu. ne yapacağımı bilemedim.
Markete girdim yeniden.

-Ne oldu abi- dedi çağrı.
-Bir şeyler ver ordan- dedim.
-nasıl yani- dedi.
Bir süre hiçbir şey diyemedim.
-sigara ver lan işte- dedim.
Bir paket daha verdi.
- az iç abi şu sigarayı- dedi.
Küfür yemiş gibi oldum.
Uzanıp yakasına yapıştım.
kendime doğru çektim. dudak dudağa geldik neredeyse.
-sanane lan dıbına koyduğum çocuğu! sen parana baksana- dedim.
Kokurdan altına sıçacaktı.
Özür diledi.
Verdim sigaranın parasını.
Üstünü verdi. Elleri titreyerek.
Çıktım marketten.

Ortalarda yoktu z.