dumanlı 1 5 senenin ardından

Bazen çok korkuyorum, gerçeklerimin hepsi yalansa, yanlışsa diye. Ne yapacağımı bilemiyorum. Bir kitap satırında buluyorum kendimi.

Sallanan bir sandalye.

Ne var lan diyorum en fazla toprak olurum, daha fazla abartmam. Ama geriye bırakacaklarım ?

Düşüyorum, tutanamıyorum çocuk.

Kayboluyorum.

Etraftakileri izliyorum, kaybolmuşlar. Bazen kibirli olduğumu düşünüyorum, çok korkuyorum.

Takıntı haline gelmişçesine insanların kötü huylarını arıyorum, onlarda beni yanıltmıyorlar hemen veriyorlar falsolarını zaten.

Bu yüzdendir güven denilen duyguyu yitirdim ben. Çocuk kimseye güvenemezsin bu hayatta. Seversin, sonsuz seversin. Ama herkesin bi nefsi var.

Güvenemezsin. Tek başınasın, bunu kabullenmesi o kadar zaman alıyor ki.

Çocuk aç bi bak gazetelere, karısı kanser olunca sakat kalınca vesaire.. Yarı yolda bırakıp giden insanlarla dolu, tonla bunlar.

Anlatabiliyor muyum ? Aynı yatağa yattığın insan gün gelir yarı yolda bırakıp gider seni.

Çocukluğumdan beri hep aşırı şeylere karşı uzak kaldım, radikal biriydim. Radikala bir yaşam.

inançlarına bağlı olmalı bir insan. illa bunu islamla bağdaştırmayın, dinime inanmayıp kendine benzeyen kurallara koyan insanlar tanıyorum.

Zamanın insanları ne yapmaya çalışıyor? Niye sapkınlıkları modern yaşam diyerek bize normal gibi lanse ediyorlar, düşündünüz mü ?

Kendi yanlışlarını daha rahat yapabilmek için.

Kayboluyorsun..

Dost mu ? Bir insanın en büyük dostu yalnızlığı.

Aynaya bakıyorum ve diyorum ki sanırım değişmişim.

Zaman geçiyor çocuk, kimselerin dayatmasına bağlı yaşamak zorunda değilsin.

Ara en azından, başaramasan bile ara.

Gerçekler çok uzak değil, belki çok yakın.

Bakın bi ringte iki kişi varsa ikiside orada darbeler alacak, kaçarı yok.

Hem sokak olsun hem ringte olsun darbeler yedim, ama en azından ayağa kalkmasını bildim.

Olum gün gelir arkadan bir bıçak darbesi yersiniz, hala kimin yaptığını bulamazsınız. Öyle işte bazı şeyler.

Ölüm çok yakın, o beyaz ışık yaklaştığında anlıyorsunuz bazı şeyleri.

En kötü ihtimal ölmek çocuk, ölümü buluruz belki Onu, doğruyu aradığımız yerde.

Belki en iyi..