sonunda bitirdigim eserim b o ş l u k t a

Benden yıllar önce de bu insanlar aynı hataları yapmıştı. Ve şuan mezardalardı. Çekingen olmuşlar özgüvensiz olmuşlar kimlik sorunu yaşamışlardı. Kendi içlerindeki benlikleriyle yüzleşememiş ve ölmüşlerdi.
Hayat tıpkı bir bilgisayar gibiydi. 0 ve 1. Yap ya da yapma. Yaşa ya da yaşayama bir gün ölüyordun. Yani öleceksek neden yapmak istediğimiz bir şeyi yapmamamız için sebep yokken yapmıyorduk ki. Kendi kendimizi engelliyorduk. Neden öleceksek insanlardan korkuyorduk. Sokağa çıkmaktan hayatı yaşamaktan. Herşey bir gün bitecekse neden içimizdeki pısırığa bir yumruk çakıp onu hayata bağlamıyorduk. Neden zavallı gibi davranıyorduk. Biz öleceğiz. Ve hayatı yaşamalıyız. istediğimiz gibi. Özgürce. insanlara zarar vermeden yapmak istediğimiz herşeyi yapmalıyız. insanları kaygıları utanmaları pısırıklığı bir kenara atmalı ve hayatı yaşamalıydık. Endişelerimiz üzüntülerimizden kurtulmalıydık çünkü bunlar anlamsızdı. Hayat bitiyor her gün biraz daha ölüme yaklaşıyorduk ve kafa yapımız hala değişmiyordu.