sonunda bitirdigim eserim b o ş l u k t a

Bazen mezarlığın önündeki büyük durağı gözlemlerdim. insanları..
Öğrencileri işlerine giden insanları. Hayatın bir plan içinde gitmesi çok güzel olmalıydı. En azından düşünecek zamanın olmaması güzel birşeydi. Her gün aynı insanları aynı saat diliminde görüyordum. Ve bir süre sonra hayatlarındaki gelişmeleri takip etmeye başladım. Her gün gözlemlediğim standardın dışına çıkanlar değişiklik yapmış oluyordu. Mesela Her sabah orada yalnız başına otobüsünü bekleyen gri deri montlu kızın pazartesi gününden itibaren sevgilisi olmuştu. Normalde her gün yalnız başına durağın solunda dikilir ve otobüsü gelene kadar kimseyle konuşmazdı. Fakat o günden o durakta inen ve aynı otobüse binecek olan siyah pardesülü bir adam ile samimiydi. Belki işyerleri yakındı. Aynı duraktan aynı arabaya biniyorlardı ve otobüste birbirleriyle tanışmış olmalıydılar..