beyler benim problemim nedir

reis bazen sebepsizce üstüme bir kasvet çöküyor.. kimse benimle ilgilenmiyor mesela.. bakıyorum sınıfta insanlar keyfinde. ben ise sıramda tek başıma oturuyorum. bu kötü bir şey değildir belki de neden kötü olsun ki? bunu aristonun şu sözüyle açıklamayı seviyorum "tarih siyaset ve sanat alanında ilerleme göstermiş herkesin melankoliye eğilimi vardır" demiş. bunu okuyunca ahan da ben amk demiştim :d ama bu her zaman da iyi bir şey olmaz çünkü yaşıtlarınızdan biraz daha olgun olunca onların yaptıkları size saçma geliyor, kopuk yaşıyorsunuz. anlaşamıyorsunuz falan. bu aslında olgunluk kadar öküzlük de onu da kabul ediyorum. mesela bana selam verse birisi genelde tek kelimeyle seldıbını alırım başka da bir şey söylemem. benimle konuşsunlar istemem. önümde oturan kız bana bazen bir şey anlatır ne tepki vereceğime karar veremem. ondan sonra da skimodyum bizi takmıyor oluyor..