geçenlerde israfilin konserindeyim

clok clok diye ses geliyoru tek düze amk. sıkıldım ben de, uçan halıya binip iskenderiye kütüphanesine gittim. orada hayatın anldıbını çok arayıp bulamamışgillerin oluşturduğu bir dersliğin kapısında sıra bekleyen 23 yaşlarındaki bir gence sordum halımın üzerindeyken;
-neden buradasın çocuk?
+çünkü yerim yok başka beni kapısında bekleten
-diğer yerler ne yapar?
+buyur ederler içeri beni hemen
-içeride ne yaparsınız?
+hep okunmuşu, bilinmişi görür gözlerim içeride, farklı bir şey dönmez. sorarlar bana oralarda, neden buradayız diye.
-sen ne dersin peki?
+okuduklarınız aklınızı, hissettikleriniz ruhunuzu, yaptıklarınız bedeninizi buraya getirdi. siz de her ademoğlu gibi taktan hayatın taktan üyelerisiniz. istediğiniz her şeyi alsanız dahi, taktan bir şekilde ölüp gideceksiniz. bu nedenle dönün buradan gidin tarlalara, ekin yetiştirin işe yarayın. değersiz bedenleriniz değerli olabilecek ruhlara besin sağlasın.
-onlar ne yaparlar?
+hepsi kendinin çok özel olduğunu düşünerekten beklerler. ta ki herkes içeriye alınıp taktan hayatın yalıttığı taktan dergahların sıvak yuvalarına sığınırlar.
-hava soğuk kardeşim. bekleme, buraya almazlar seni.
+içeriye girebileceksem eğer, beklemek yüceltir mi beni?