üniversite 3 sınıf öğrencisiyim

Her şeyin başladığı ilk günkü abimi aradım. Açmadı tabi askere gitmişti unutmuşum. Travesti desen kayıptı kim bilir nerelerdeydi o da. muallaknin tekiydi ama bir zararını görmedik severdi heralde o da kızı. Kaç gün oldu iz bulamadım ondan. Zaten çok da aramadım. Ameliyatını yapan doktorla konuştum, beklenmedik bir durumdu ama her ameliyatta olan bir riskti dedi. Onu da fazla üstelemedim. Annesini babasını bir kez daha görmedim, görmek de istemem zaten. Hala her gün beraber gittiğimiz yerlere gidiyorum oturuyorum tek başıma. Beraber aldığımız bir paket sigara vardı, Bir tane yakmaya niyetleniyorum ; yanımda olsa içme şu zıkkımı derdi diyorum koyuyorum tekrar cebime. çok kısa sürdü belki, kısa yazılmış derin bir şiir gibiydi. Ama sonu çok kötü bitti. Kendimi nasıl toparlarım hayatımı nasıl devam ettiririm gerçekten bilmiyorum. Bana severek yaşamayı öğrettiğini söylemiştim, ama o hayata tutunmayı başaramadı. Şimdi hayatın anlamı ne kaldı ki ? Hayatta bir şeyi gerçekten çok sevmiştim, o da bir anda kayboldu gitti. Şimdi ben muhtemelen çalışıp meslek sahibi olacağım. Teyzemin bulacağı bir kızla evleneceğim. iki de çocuğum olur. Ömür boyu mutluluk taklidiyle yaşayıp etrafıma neşeli görünmeye çalışacağım. Yıllar geçecek, onun yüzünü sesini unutacağım. Anılar bir bir silinecek hafızamdan. Ama o duyguyu asla unutmayacağım. Yaşarsanız bileceksiniz, o duygu bir kez bir insanla yaşanabilecek bir şey.

Eğer bunu bir kişi bile okuyorsa şunu okusun razıyım. Hayat sevince güzelmiş de yalnızlık çok acı. Ve keşke biraz daha adil olsaydı...

Bitti. Okuyan herkese teşekkür ederim. Hem kendimi biraz olsun rahatlatmak hem de anısını sözlük açık kaldığı sürece yaşatmak istedim. Okuyan herkese çok teşekkür ederim beyler.

Bir de müzik paylaşayım hepinize: http://www.youtube.com/watch?v=Ci0BMqDnirg