bombok olan aşk hikayemi anlatacagım ibret alın

-devam-

sustuk yine. birbirimizin olduğu tarafa gözucuyla bile bakamıyorduk. fark ediyorum yani.

-ben gitmek istiyorum- dedi.
-peki- dedim.
çok garip gelecek beyler belki ama gözleri dolmuştu. başka tarafa baktığım için fark edemedim. ama -peki- derken ona bakınca fark ettim.
nedenini hiç bilmiyorum. ama gözleri dolmuştu.

çantasını, kitapları aldı.
kalkmak üzereydi, bir doğruldu, yeniden oturdu.
tek eliyle gözünü ovuşturdu, yaşlar belli olmasın diye.

-sana demiştim ya, telefonuna yazmıştım hani. seninle tanışıklığım olsun istemiyorum diye. gerçekten keşke tanışmasaydım seninle. senin gibi birinin olduğunu bilmek bile sinirimi bozuyor... insan gibi çağırdım şuraya, insan gibi konuşuyordum. ne hale getirdin bak. hem kendini, hem beni. yazık sana x, çok yazık... karşıma çkma bir daha... -
dedi.
kalktı.
gözleri iyice dolmuştu. ağlıyordu ufaktan.
dediğim gibi niye anlamadım, hala da bilmiyorum.
ama içim yandı lan. nefret ediyordu benden, bariz. ama gözlerinden yaşlar gelince, içim sızladı amk. dengesini zor toparlayarak, yürüdü gitti. ben kaldım.
---
bugünlük bu kadar beyler. devam edeceğim. geberdim amk.