bombok olan aşk hikayemi anlatacagım ibret alın

-devam-

gözleri fal taşı gibi açıldı. baka kaldı bir süre.
söylemiştim, sigara içmiyordu normalde.
bir sigaramı aldı. çakmağı aldı.
yine yakmadım sigarasını. kendi yaktı.
sormadı alırken.
etrafa bakındı. bir süre.
şaşkınlığını atmaya çalışıyordu
3-5 dakka sonra.

-ne deyim ki ben sana x- dedi. - sana ne diye bilirim ki?-
hiçbir şey demedim.

- beni sevdiğin için mi merak etmiyorsun. w ile barıştık dersem üzülürsün diye mi? ya da ne bilim, ayrıldık biz derim... sende kendini fırsatçı olarak görürsün, bundan mı korkuyorsun. bu mu?- dedi.
yine saldırıya geçmişti.

- ne fark edecek ki? buna göre aşık mı olacaksın bana?- dedim.

-bunu bana niye yapıyorsun? tanışmak istediğin zaman, hayır deyip, istemeseydim. kendini beğenmiş kızlar gibi aşağılayıp, yollasaydım seni. bana bunları yapamayacaktın. bu muydu senin istediğin. iyi davrandığım için mi bana bu yapıyorsun?-
- ne yapıyorum sana?- dedim.

- vicdan azabı çekmem için uğraşıyorsun... ne derinlikte bir şey yaşadık seninle, onu da anlamıyorum ki?- dedi.

- demek ki, derinlik kişilere göre değişiyormuş... ayrıca sana vicdan azabı çektirmek gibi bir derim yok. taktan biriyim eyvallah, önceden dediğin gibi bende kendim de bir gelecek görmüyorum ama... ne bilim işte be- dedim.

cidden cümlenin sonunu getirememiştim. şu gün ki aklımla bile, orada ne diyebilirdim, bilmiyorum.