bombok olan aşk hikayemi anlatacagım ibret alın

-devam-

o zamana kadar ki hayatımda duyduğum en duygusal konuşmayı yaptı. ama bu tarihten yakın bir zaman sonra bir duygusal konuşmaya daha şahit olacaktım. s nin konuşması 2. sırayı alacaktı. diğer konuşma zirveye yerleşecekti. benim için yani, siz okuyunca, hangisini seçersiniz bilmiyorum.

-eziyet etme kendine- demiştim. küllükte sigarası olmasına rağmen farkında olmadan bir sigara daha yaktı. elleri titriyordu. inceden yaşlar akıyordu gözünde, burnunu çekiyordu. bu hale bir daha düşmek istemez eminim.

elimi omuzuna koydum,
tekrar- eziyet etme kendine, boşver- dedim.

elimi çekti omuzundan. biraz daha düzgün oturmaya çalıştı. tırnaklarını birbirine sokuyordu, o tarz bir şey yapıyordu.
-eziyet etmiyorum kendime. - dedi.
-ediyorsun- dedim.
-etmiyorum... gerizekalı mısın ya... baksana... allah aşkına ya görmüyor musun? - dedi. hiçbir şey demedim. anlamamıştım.

sigarayı çekti 2-3 kere peş peşe.

-didiniyorum... allah kahretsin, dünya kadar uğraşıyorum... - dedi.
- anlamadım s- dedim. - neyden bahsediyorsun?-
cidden yine anlamamıştım.
-sen. ibrahim. kimden numara mı aldıysan artık o..ya da başkası, diğeri. kaşarım diye konuşursunuz demi arkamdan. birbirinize, bu kaşar verir diye, dağıtıyorsunuz numaramı.-
- saçmasapan konuşma, kendine gel- dedim. burada kız söylediğin yarısında haklıydı, yarısında abartıyordu. tabii abartı mı değil mi, onu ayırt edebilecek durumda değildi.
-niye buluşuyorum sizinle. hayır dememek için neden uğraşıyorum? anlamıyor musun?- dedi.