okati

bak beyim, sana iki çift lafım var. koskoca moderatörsün. paran var, pulun var, herseyin var. binlerce kişi yazıyor sözlüğünde. yakışır mı sana çaylak atmak? yakışır mı bunca günahsıza, çoluğa çocuğa, karda kışta çaylak atmak, silik atmak? ama nasıl yakışmasın! sen değil misin öz kankana bile acımayan, bir damlacık saadeti çok gören. anlamıyor musun beyim, bu çocuklar sözlüğü seviyor. ama ben boşuna konuşuyorum. sevgiyi tanımayan adama, sevgiyi öğretmeye çalışıyorum. hıh, sen, büyük moderatör, fabrikalar sahibi okati bey! sen mi büyüksün? hayır, ben büyüğüm!
ben, pompei usta! sen benim yanımda bir hiçsin, anlıyor musun, bir hiç! gözümde pul kadar bile değerin yok. ama şunu iyi bil, ne kankalarıma ne de panpalarıma hiçbir şey yapamayacaksın. çaylak atamıycaksın, silemiyceksin, mağlup edemeyeceksin bizi. çünkü biz birbirimizr parayla pulla değil, sevgiyle bağlıyız. bizler birbirimizi seviyoruz. biz bir aileyiz. biz güzel bir aileyiz. bunu yıkmaya senin gücün yeter mi sanıyorsun? dokunma artık aileme! dokunma zamqilerime! dokunma zanzalarıma! dokunma panpalarıma! eğer onların kılına zarar gelirse, ben, ömründe bir karıncayı bile incitmemiş olan ben, pompei usta, hiç düşünmeden çeker hacklerim seni! anlıyor musun, hacklerim ve dönüp arkama bakmam bile...