bombok olan aşk hikayemi anlatacagım ibret alın

-devam-

2 hafta kadar görmedim kızı hiç.
gerçi genelde evdeydim, çıkmıyordum dışarı.
bunalım durumdayım yani.
yine galeyana geldim nasıl olduysa, ilk fırsatta kıza -seni seviyorum- demeye karar verdim.
zaten işin oluru yok amk, bari söyleyeyim dedim.
hayatımda hiçbir kıza bu tarz bir imada bile bulunmamışım.
pazartesi ders saatine baktım. 10 yazıyordu.
8 de otobüs durağının orada dikilmeye başladım.
saatler geçti gelen yok giden yok.
anasını gibeyim saat 3 buçuk oluyor. bu seferde dönüşüne denk gelirim belki diye umut edip bekliyorum.

o gün, size her şeyin üzerine yemin ederim ki. sabah 8 den akşam 6 ya kadar bekledim.
15 er dakika arayla kalkıyordu otobüsler.
yan mahallede bir tur atıp dönüyordum, karşıdaki huur çocugu esnaf kıllanmasın diye.
otobüslerin içine bakıyorum.
o kız yoksa, sıradaki otobüs kalkıncaya kadar bekliyordum.
ardından diğer otobüs kapısını açıyordu.
bir tur mahallede, dönüp geliyordum.
otobüs doluyordu, kalkış zamanı yaklaşıyordu.
ben turu bitirip, otobüse binmişlere bakıyordum.
o an ki otobüsün kalkmasını bekliyordum. son an a kadar.
kız, son anda gelip binerse, kaçırmayayım diye.