bombok olan aşk hikayemi anlatacagım ibret alın

-devam-

ben şoktayım hala,
-yürüyelim, benim acelem var- dedi.
-tabii- dedim.
otobüs durağına doğru yürüyoruz. kızla birlikte lan.
bu kadar nasıl kolay oldu onu düşünmeye başladım.
çok bu taraklarda bezim yok.
bir gariplik var.
kız -hafif mi, şey mi falan- diye de düşündüm.
yoksa imkansız yani, bana bir kızın böyle bir tepki vermesi.
kafamda hep öyle düşünmüşüm çünkü.
durağın oraya geldik. akbil yükledi bayiiden. radikal gazetesi aldı hatta. hala aklımda.
bende lark aldım amk. niye bilmiyorum. bir şey yapmam gerekiyormuş gibi hissettim.

okula gidiş istikametinin, otobüsün muhabbetleri geçti aramızda.
zaten kalkan 2 otobüs var, bizim duraktan. bindik sonunda aynı otobüse.
oturdum yanına. muhabbette başladık.
elimde yine cv kağıdı var. okuldan çıkışta bir yere bırakacağım kağıdı
-onu sordu-.iş miş dedim bir şeyler.
muhabbet açıldı,
zmirliymiş,
bölümünü falanı filanı, hepsini öğrendim tabii.
aklıma yazdım hemen.
otobüste aklıma kıyafetler geldi amk. yannan gibi bir vaziyetteydim.
utandım bir süre. her neyse.
indik otobüsten, bende o da farklı yerlere aktarma yapacağız.

yanında duraklara doğru yürüyoruz.
-ne yapmak gerek- diye düşünüyorum.
-ben buradan gidiyorum, tanıştığımıza memnun oldum- dedi.
bende - numaranı verir misin- dedim.
güldü. bir iki adım geriye attı ama.
korktu sanırım.
-yok olmaz- dedi.
-niye- diye sordum.
eveledi geveledi
-erkek arkadaşım var- dedi ama yalandı yani.
çok belli etti, yalan olduğunu.