biraz konuşalımmı beyler

kardeş yalnızlık insanın çözemediği bir şey. demek istediğim duygusal olarak değil, başlı başına fiziksel olarak yalnızsın. farzı mahal söyleyeceğim anlayacaksın, ben küçükken sırf kendimi gerçekten yaşıyor sanıyordum bazen. diğer insanları counterdaki botlar gibi düşünüyordum bir nevi. hani insanın dışarıyı görme açısı var ya kafasının içinden, bakıyorsun ellerin, bakıyorsun bilgisayar, klavye; diğer insanların da bakınca öyle gördüklerine inanamıyordum. sonra sonra anladım ki bu insanın çözümsüz yalnızlığı, kafanın içine kimseyi alamıyorsun kardeş anladın mı. ben de kendi kendimi arkadaş gibi geliştirdim fark edince. kafamın içini arkadaşım yaptım. nasıl bir arkadaşın olsun istersin kardeşim? güzel müzikler dinleyen, az bu her şeyden çakan, canciğer, halden anlayan bir tip değil mi? kendimi öyle biri yapmaya çalıştım. az buz olduk da çok şükür. dikkat et nerede kafası çalışan, aklı basan bir adam var o çok büyük ihtimalle yalnız. iyi bir şehirde, iyi bir üniversitede, iyi bir bölümdeyim şimdi ama yalnızlık gene yalnızlık be kardeşim, ne yapacaksın, insan olmak böyle.