cehennemde ilk gün

öğle yemeği zamanı geldiğinde başımızda dikilen zebaniler
-hadi toparlanın yemek saati geldi, dedi
bizde elimizdeki alevleri çabucak söndürmeye başladık zira yemek molası 1 saat ve zaman değerli
biz kendimizi söndürür söndürmez yemekhanenin yolunu tuttuk, bizden daha şanssız olanlarda vardı mesela kazığa oturtulanlar
onlar önce kazığı çıkartıp öyle çıkmaları lazım ve bu hiç kolay bir şey değil.

yemekten önce bi elimi yüzümü yıkayayım dedim ve girdim tuvalete başladım elimi yıkamaya, fısır fısır sesler duyuyordum
sonra sese doğru ilerledim, bir kaç genç tuvaletin köşesinde cep telefonundan karikateist sayfasına girmiş oradaki paylaşımları birbirlerine gösterip -bakın lan bu çok sağlam baya bayaa allah yok işte amk, diyorlardı
-kolay gelsin gençler, dedim
-sağol dayı, dedi aralarından biri
lan dedim hep başımıza bu işler bu karikateist marikateist yüzünden geldi ulan akıllanın biraz, etrafınıza bakın,
nerdeyiz biz ? ha ? gelmişiz cehennemin dibine hala allah var mı yok mu onu tartışıyonuz lan demeye kalmadan zebani düdüğü çalarak

-ne oluyor burda ? niye toplandınız gene lan
-memur bey benim suçum yok gençler feysbuktan allahı yok sayıyolardı bende müdahale ediyim, dedim

fakat dinletemedim kendimi, bizi kervana taktılar zütürdüler, sizin anlayavağınız ahiretliğimde yandı cezam uzadı da uzadı
artık dedim etliye sütlüye karışmak yok, bundan sonra apolitik im elalemin tavşanı ben miyim nidaları atarak acımı çektim
kaderime razı geldim...