bir druid çırağının öyküsü

Sabırsız bir şekilde Warlow'u takip ettim, gerçekten çok heyecanlıydım, ona olan gibi hayattım değişecekti ve bunu anladığım an durudum. Bir kaç adım attıktan sonra oda durdu ve arkasını döndü "Ne oldu?" dedi ters birşey olduğunu sezmiş gibi, "Ailem" dedim sadece, "Ailem'e ne olacak?", bu sefer ne tebessüm etti ne de güldü, ciddi bir şekilde yanıma geldi ve elini omuzuma koydu. Hiçbir hissiyat olmamıştı ama daha az gergindim "Ailen ile berabermi yaşıyorsun?" diye sordu, "Hayır" diye cevap verdim, "Peki kiminle kalıyorsun?" diye tekrar sordu "Arkadaşlarla." güldü. "O zaman sorun *arkadaşlarıma ne olacak* olmalıydı." dedi ve devam etti "Ailene bunlardan bahsetmediğin sürece bir problem yok, fakat arkadaşların senin için problem olacak. Bu yüzden Beyoğlundaki evde kalıcaksınız."

Hiç birşey söylemedim ve kafamı salladım. Yavaşça omuzuma vurdu, yüzünde tatmin olmuş bir ifade vardı. "Kızlarla aynı yerde kalacaksınız" dedi sesli birşekilde gülerek.