26 yasini gecip hala masturbasyon yapan erkek

üni hayatında yurtta kaldım,o yıllarda tek aktivitem arkadaşlarla batak oynamaktı. kendim dışlanan bir tip olduğum için kendime göre dışlanan tipleri bulmuştum. özgüvenim olmadığından ancak onlarla anlaşabiliyor, birbirimizin halinden anlayabiliyorduk. sanki hiç hayatımıza kadınlar girmeyecek gibi onları hiç düşünmüyorduk. buna rağmen gördüğümüz kadınalrı kezban vs. diyerek beğenmiyorduk, kendi ezikliğimizi ancak böyle görmezden geliyorduk. fakat bu benim tercihim değil ki. allah vermemiş tip yok, vücut desen 100 kilo 1,70 boyunda gözlüklü birisiyim. bana kim bakar? böyle olmayı ben istemedim ki.
fiziki görünüşün önemli olmadığı platformlardan kadınalrla tanışmaya çalıştım. internetten tanışmaya başladım, her şey gayet güzel gidiyordu. korktuğum gibi olmadığını farkettim, kadınalrla rahatlıkla konuşabiliyordum hatta baya iyiydim bu konuda. ama sonunda laf buluşmaya geliyordu ve yine aynı son. buluştuğum insanlarbeni görünce 'ben farklı düşünmüştüm' diyerek ya gidiyor ya da samimiyetsizceyüzüme gülümseyip kısa bi süre oturduktan sonra 'tekrar görüşmek dileğiyle' dediğimde yine o samimiyetsiz gülümsemeyle ayrılıp ilk iş telefon rehberindne numaramı siliyorlardı. bunların hiçbiri benim suçum değil.