gerçek hayat hikayemi anlatıyorum beyler

herneyse indim otobüsten nikah salonu var ilerde beyler baya üsküdarlılar bilir.o zaman lünapark vardı orada ışıkları yanıktı, daha küçüğüm mk ne yapacağımı bilmiyorum ama çok bu olaylar ilk değildi ki, bir yandanda kafa mı tırmalayan din ile ilgili sorulara nasıl cevap bulacağım diye düşünüyor arada kendi kendime düşünüyordum beyler. adamın biri geldi kafası güzeldi belli amk yürüyemiyordu yannan kafalı.
-ne yapıyosun lan burda dedi.ne yapacağımı şşaşırdım mk böyle tepki beklemiyordum.
-oturuyorum, düşünüyorum öyle dedim. adam belli anladı heralde üzgün olduğumu geldi oturdu yanıma. elindede market poşeti vardı belli alışveriş yapmış olacak adam. çıkardı ekmek çıkardı bi tane böldü uzattı gülümseyerek sisli bi kafası güzelim bakışlarıyla. aldım bende açlıktan öleceğim beyler yapacak başka birşeyim yok. ozaman döner ekmek bile 4 tl(4 milyon) du mk alamamıştım. yemeye başladım anlat bagayım neymiş bu küçük adamı üzen dedi. komiğime gitti mk küçük adam ne yarak kafalı? herneyse anlattım biraz, sonra ismini söyledi ayyaş abimiz murat mış adı, ben anlatmayı bitirince bu başladı anlatmaya benim derdim bana yetiyo bide adamı dinliyorum. deniz dibindeyim atlayasım geldi amk. adamın hayatıda hüzünlü ama beyler. adamınmutlu günü olmamış hasta anasına bakarken bi yerden babası yer, çalıştırırmış. babasıda benim yawşak peder gibi ayyaşmış anlayacağınız. seyyar simitçiymiş, eminönünden karaköye köprüyü geze geze satarmış. herneyse adam var mı bi isteğin küçük adam gideyim ben dedi elinde teneke bira şişesiyle. allaha emanet abi dedim gibtirdi gitti yoluna ama kafa adamdı belli.o gün o dıbına koduğumun bankıda sabahladım bbeyler zütüm donuyor kış mevsimi, kar yağıyor, deniz kenarı bide esiyor üstümde mont felanda yok salaklık çıkkmıştım öyle.