hayatımın revolutiona dönüşünü anlatıyorum

çılgınlar gibi evden dışarı kendimi atabilmiştim gittiğim yerde çok iyi bir yer değildi işe gidiyodum amk bazen
düşünüyorumda ben bu evde nasıl yaşıyorum diye
sonra birden afalladım başka evim yokki amk her yerimde bi fakirlik işte..
herzamanki durağa gelebilmiştim hergün aynı saatde gelmeme rağmen hiç aynı tiplerle karşılaşamadım
etrafıma hafiften bi göz gezdirdim kesilcek hiç bikızda yoktu durakda
beklediğim otobüs hergün aynı saatde gelmez ne tür bi oruspu çoçuğuysa acelem olduğu zaman geç gelir
bugün acelem olmadığı için yine erken geldi bizim bıyıklı ve şişko şöför
bindim otobüse akbilimi basarken
uyuz olduğum akbilin dolu olmadığı, sesini duyduktan sonra şöförün
inaşşağa putperes pekekent bakışı attığını gördüm
buna karşılık gibsen aşşağı inmem bakışı attım. nefes nefese şöförle bakışırken ön
tarafta oturan bir kızın akblini uzattığını gördüm akbili aldım ve şöföre ne oldu yannanımm bakışı attım akbili
bastıkdan sonra kıza akbili vermek için yanına gittim kız bana bakarak