üniversitede yediğim kazık

birinci sınıfta siyasi bir grubun içine girdim başta her şey güzel gidiyordu.. Tartışmalarımız hak ve emek üzerineydi..

tabii ki kürtçe ve türkçe slogan atıyorduk. bütün sloganlara eşlik ediyor inandığım görüşün arkasından gitmenin gururunu yaşıyordum.

fakat bir süre sonra biji kürdistan, biji serok apo, bağımsız kürdistan diye sloganların evrildiğini farkettim.

ve o an dedim ki sosyalizm hepimiz için olmayacaksa sosyalizmi kimin için istiyorum diye düşündüm.

evet dönemin ülkücülerini kontgerilla diyerek eleştiren bizler kendimiz bir gerilla yarattık bunu medya yarattı bunu meclistekiler yarattı..

oysa türk faşizanıyla, kürt faşizanı arasında bir fark göremedim.

fakirin fakiri öldürdüğü bir oluşuma gerilla demeyi reddettim.

o kadar siyasetçi dönek ve şerefsiz dururken, gariban çocuklarının askerde şehit edilmesi sosyalist bir hareketin parçası olamaz diye uzun uzun düşündüm...

evet onların artık sosyalizm istemediklerine de kanaat getirdim ve aralarından ayrıldım.

ben siyasetin binliğini dönekliğini gördüm,

saadet partisiyle filistin'de ölen çocuklar için düzenlenen eylemlere de katıldım

onlarında şeklimden dolayı tekbir getirmediğimden dolayı bana nasıl baktıklarını gördüm.

onlara göre filistin sadece müslümanların filistiniydi..bir sosyalist olarak diyebilirim ki savaştığım en büyük düşman faşizmdir. ama kürt ama türk faşizanlığı..

ve kürt milliyetçiliği yapan bir partinin tabanı da gelip sosyalizm nidaları atmasın.

döneklerden hesap sorulacak fakat devrimci mücadeleden sapan döneklerden..

tarih pkk'yı marksist leninist bir örgüt olarak yazmayacak.

ama gerçek kazığı sosyalist bildiğim adamlardan yedim..

en iyinizin dıbına koyayım. . kuracağınız kürdistanı'da apo özleminizinde canı cehenneme..

neden siyasiler değil de fakir askerleri öldürdünüz bunun hiçbir açıklaması yok.

gibtirin gidin.

edit: asıl kazığı bana değil inandıkları savundukları ideolojiye attılar.