galiba intihara doğru gidiyorum beyler

tüm mücadeleleri kaybettim.

intihar lafını ağzına sakız eden ergenler gibi konuşmayacağım. ama artık hiçbir şeyim kalmadı. şuan intiharı düşünmüyor olsam bile, bu işin sonu oraya doğru gidiyor. sürükleniyorm. anladım.

ben artık neye inanayım bilmiyorum. büyüye inanmaya başladım.
gerçekten aklım almıyor arkadaşlar, son 3 senede başıma gelen şeyleri anlatamam. smeagol gibi çürüyorum. gerçek anlamda çürüyorum. 3 sene önceki halimle bugün arasında en ufak bir ortak nokta kalmadı.

bakın kişisel başarısızlıklarımı, yalnızlaşmamı vb. hiçbir şeyi anlatmıyorum.
sadece fiziksel değişimimi söyleyeceğim.

2 senede 70 kilodan 80 kiloya çıktım. bu size fazla gelmeyebilir, ama iğrenç bir görünümüm var.
yüzüm değişti, sanki ne bileyim balyozla vurmuşlar gibi, dağıldı resmen.
4 ay önce dişlerimden sorun yaşadım. ön dişlerim. muhtemelen tekrar nüksedecek ve ön dişlerimi çektireceğim. ön dişlerimi.
bacaklarım olağandışı bir şekilde şişti, hiçbir pantolonuma girmiyorum.
bu hafta yeni farkettim. saçlarım dökülüyor. şu saç egzaması mıdır nedir, ondan oldum. az önce saçımı 2'ye vurdum, tımarhane kaçkınları gibiyim. saç derimdeki yaralar, saçlarımı parça parça ayırmış bir yerde var, bir yerde yok.

3 sene önceki halim başka bir hayatımdı diye rahatça söylüyorum: beyler ben çok yakışıklıydım. kızlar bakardı bana, gözleriyle giberlerdi. bin değildim, hiçbir zaman olmadım. ama gerçek bu.

bugün. kendime aynada bile bakmak istemiyorum. dış görünüşümü tarif edemem. dediğim gibi, sanki lanetlendim ve smeagol gibi yavaşça canavara dönüşüyorum.

kolumu kaldırasım yok. dışarı çıkasım yok. nefes alasım bile yok. ben nasıl bu hale geldiğimi çözemiyorum. anlayamıyorum. büyü mü yapıldı noldu bilmiyorum, gerçi kimseye de bir kötülüğüm doknmamıştır.

çok kötüyüm, köşeye sıkışmış hissediyorum.
elle tutulur hiçbir yanım kalmadı.

başka hayattı diyorum sadece. sanki 3 sene önce başka bir hayatı yaşadım. öldüm. ve bu yeni hayatımda işkence çekiyorum.