dayanamicam anlatiyorum

o gece hayatimda ilk defa uyiyamadim.

babamin mahkemesi vardi. amk nobetci mahkemeside oglen 3:45 te

vakit gecmedi, gecemedi.

ne kahvalti nede oglen yemegi. hic biri bogazimizdan gecmiyordu.

surekli dusunuyordum. "ulan ben ne yapicam, calismam lazim. annem nasil gecindirsin?" aklima ne geliosa o an takiliodum o konuya

annemi, ablami dusunuyordum. kendi mutsuzlugumu gecmistim, onlari nasil mutlu ederimdi artik hayattaki tek gayem.

babamin dedikleri oyle bir girmistiki beynime, direk benimsemistim.

mahkemeye 1 saat kala yola cikildi.

koridorda anneyi gordum yine.

film gibiydi. kadin o kadar acayip bakiyorduki anlatamiyorum bile. sinirli ama bana degil, babamada degil. hayata gibi bir sinir vardi bakislarinda.

3:45 oldu girdik.

babam getirildi

kavga gurultu, tekrar. babama kufurler

mahkeme 3 hafta sonraya ertelendi. babam 3 hafta daha icerdeydi.

ne yapmam gerektigini hic bilmiyordum

agzim acik amcamlara bakiyordum