ateistleri neden kaale almıyoruz açıklıyorum

ateizm her şeyden önce yapan değil yıkan bir felsefedir. dünyanın varlığından beri binlerce inanç sistemi kurulmuş, mitolojiler, totemler, tanrılar, dinler üzerine milyonlarca aktivite gerçekleşmiş. insanlar buna ihtiyaç duymuştur. ateizm tüm bunları boşluğa iter, boşlukta yaşamaya davet eder.

önemli olan bu değil. önemli olan bir gencin ateist olması ve ' aydınlandım ' döngüsüne girmesi. ergenliğe girene kadar sürekli sunulanı yaşamış ve sorgulama kabiliyeti soyut düşünce becerisi yeterince gelişmemiş kobayımız gittikçe bu melekeleri kazanımladığında tanrıtanımazlıkla karşılaşıyor. biraz evrim teorisi duyuyor belki biraz komünizm materyalizm falan öğreniyor derken bilginin lezzetine hayranlık duyuyor. kesinlikle haklılar zira çok renkli yıllardır o beyindeki ilk amatör kıvılcımlar, çok haz verir. kendince minik araştırmalara giriyor, amerikayı yeniden keşfediyor. e tabi bir heyecan, amerikayı ben buldum gibisinden. hatta ve hatta bazıları kendini bilim adamı bile sanıyor, ben bunları daha da ilerletirim diye hayal alemine dalıyor.

geleneksel olana şiddetle başkaldırı, yenilikçi olana ağır hayranlık, çevresini ve büyüklerini küçümseme, alayına isyan modları vs. tabi şaşkoloz ateistimiz henüz üniversitede yani hayat gayet laylaylom. fakat sakın haa ona bunu söylemeyin çünkü o çok acılar çekmiş çok görmüş geçirmiş bilge bir insandır. facebookta karikateist sayfasını beğenir, ateist blogları sık kullanılanlara ekler, arkadaşlarına göstermek üzere ateist videolar indirir. bazı konuları muhabbet esnasında satabilmek için iyice hafızlar. islamın faşist tanrısı, muhafazidin 9 yaşında kızla evlenmesi, kuran muhafazidin uydurması, islam coğrafyası çok kanlı kavgalı, allah neden insanları zorla kendine taptırıyor, allah neden insanları tehdit ediyor gibi başlıklara yorumlar yazar, vay amk harbiden der kendi kendine.

hayat hala toz pembe akıyor tabi. fakat üniversite bitince hayat daha da zorlaşıyor. anne baba yaşlanmış, sana bakıcılık yapmıyorlar artık, iş bulmalı evlenmeli gerçek bir birey olmalı artık. bunalımlar başlıyor, olgunluk artıyor, acı çekmeye başlıyor insan. başı sıkışıyor, yalnızlık artıyor, çaresizlik artıyor şımarıklık azalıyor gitgide. manevi dayanak arıyor, ateizmmiş züteizmmiş düşünecek mecali kalmıyor. işte gittikçe artan bu sevgi ve huzur arayışı onu ilahi bir varlığın olduğu inancına itiyor. zira düşünceler artık tek taraflı değil çok daha oturaklı bir hal almış durumda. bu ateistimiz en kötü deist bir şekilde yaşdıbına devam ediyor. kimisi ise atasından gördüğü ve bilincine yer eden islam dinine inanıp yürüyor yoluna. ha belki bu işlerle kafayı çok bozan ve ateizmden çok etkilenenlerin küçük bir kısmı ateist olarak devam ediyor ama inandığım ve sıkça söylenen bir gerçek var ki o da hiç bir insanın son nefesini verirken ateist olmadığıdır. firavun bile.

özet : yaşınız henüz çok küçük, ciddi acılarla karşılaşmamış şımarıklarsınız. heyecanlı bilgelersiniz hepiniz ısırırım sizi ;)