cinlerle geçen 9 senem

"Yalan soylemek gunah degil mi imam efendi"
Bu soz beynimi dağladı beyler. Altıma sıçtım korkudan. Babam zangir zangir titredi, haci amcanin gozleri patlar gibi oldu imam besmele cekerek inlercesine dualar okudu, dualarin arasina kadinin igrenc kahkahalari ve nebahet teyzenin cigligi karisti. Kadin herseyden haberdar herseyin farkindaydi. Buna ragmen hic cekinmeden elini kolunu sallaya sallaya geldi o eve. Ya cok cahildi ya da zannettigimizden daha da kuvvetliydi. Sakin adimlarla geldi salona. Hicbirinizden korkum yok, hickimse bana tek birsey dahi yapamadi, bana döndü "ve çocuk hiçkimse senin bana yaptigin saygisizligi yapmadi bunun hesabini bana ve sahip olduklarima vereceksin." Ölesim geldi o an beyler. Cidden olmek istedim, daha once kimseden boylesine iddiali sozler duymamistim, evdeki kimse duymamisti belli ki herkes saskindi. Haci efendi bile. imam dualar okumayi surduruyordu. Kes diye bagirdi kadin. Bunlarin bana tesir edecegini mi zannediyorsun? Etseydi burada olur muydum sence?