ayşem

yazsam ne yazmasam ne ? defteri bana geri verebilirsen iyi olur. bunu kendim için istemiyorum senin için istiyorum. açıklamam lazım. beni tanıyorsun. nasıl bir insan olduğumu biliyorsun. insan sayarsan tabi. kendi kendime kaldığımda dayanamıyorum. sürekli meşgul olmam lazım. ama tembelim. yaşamak istemiyorum. sana zarar vermeyecek olsa çoktan intihar etmiştim. bir sene beklemeye çalışacağım. bu gün intihar etmek için çök güzel bir gündü aslında. gece elektrik gitti. her taraf karanlıktı. beraber oturduğumuz park gün yüzü gibi aydınlıktı. gök yüzünde yıldızlar göz kırpıyordu. ama hiç biri bana değildi. kendimden nefret ediyorum. ya sen evlenirsen ve ben bunu görürsem ? ne yaparım bilmiyorum. belki cinnet belki nöbet belki.. sen iyi olursun inşalllah. ah be ayşem. gerçi adımı ağzına alma demiştin. doğru. ismini kirletmem lazım. kendime zarar vermek istiyorum. ama belki rahatlarım diye mi yoksa kendimle uğraşmaya değer olmadığımı bildiğimden mi bilmiyorum bir şey yapamıyorum. herşeyi verdiğimi sanıyordum. verdiğin kitap, defter, not defteri kalemler, ok ve yay, beraber aldığımız çanta, program kaldı. kelebeği de sana verdim. çocukluğumdan kalan hani. geri almayı düşündüm ama anlamı yok ki. sende dursun diyeceğim ama saklar mısın bilmiyorum. bu arada ahmet vardı hani. fil. yastık olabilen fil. benim ikinci adımı koymuştun. onu ben koklamaya kıyamamıştım. bir iki kere çıkarttım poşetten. kokladım ve geri koydum. onu rastgele bir çocuğa vermişsin. ne diyeyim ki. eve zütürmek istemedin sanırım. evdekiler biliyor onu çünkü. e o zaman diğerlerini ne yapacaksın ? yazlığa gittiğimde niye oğuzhan laptopu almış mı yanına diye sordun ? soramadım sana bunu bir türlü. kendimden nefret ediyorum. çok haklısın beni terk etmekte. ne yapacağımı bilemiyorum. bir sene. bir sene sonra bitecek bunlar. sen gideceksin buradan. ben gideceğim buradan. bir daha görmezsin beni. belki üzülürsün öldüğümü duyunca. emin değilim. ağlar mısın hiç bilmiyorum. ama üzülmesen bile ağlayabilirsin. uykularım kaçıyor. uykuya da sığınamıyorum artık. din iman desen hep ekgibtim. senle biraz öğrenir gibi olmuştum ama insanın içinde olması lazım. allah var da beni umursuyor mu orasını bilemiyorum. şarkıların da dıbına koyayım. bana yaptığını başkasına yapma dedin. ben büşrayı sevmiyordum senle başladığımda. sadece kuyruk acısı mı diyeyim ne diyeyim öyle bir şey vardı içimde işte. eğer sende sonra birisi olursa ben kesinlikle iflah olmam. senin acın, aşkın varken içimde, geçmeyecekken başka bir insanla olursam bir daha hiiç mutlu olmam sanırım. böyle de olacağıma inanmıyorum ya neyse. anlatma dedin. keşke geri dönebilsek. mutlu zamanlara.. çok özledim seni. bir kere dokunabilmek için ateşe atarım kendimi. ensem ağrıdığında elini koyardın. sıkardın böyle. bir şey de yapmazdın ama hemen geçerdi, azalırdı o ağrı. keşke aynısı ben de sana yapabilseydim. keşke acılarını hafifletebilseydim. keşke benim yüzümden acı çekmeseydin. bebeğim..