o gün bu gün beyler

cevap gelmedi. çocuğu istediği bi yerde bıraktım ve eve gittim. içinde bulunduğum durumu değerlendirmeye başladım ve karar verdim, gizem için savaşmalıydım. tekrar mesaj attım. gizem ben halil bana ulaş bi şekilde. cevap yok. bi saatin ardından sizin evi buldum oraya geliyorum gelince mesaj atıcam aşağı ineceksin yoksa eve çıkarım. evin adresini aldığım kevaşeden tarif isteyerek yola koyuldum. yakınmış zaten vardım mesaj attım cevap yok çaldırdım kapattı. bekledim ne gelen var ne giden. arabadan indim giriş kapısına yaklaştım hangi zildi diye düşünürken kapı açıldı. kıpkırmızı gözleriyle gizem. sen kimsin ya dedi. halil ben geçen aynı ortamdaydık dedim konustum biraz. muamelelerim iyidir sorun çıkmadı. gel dedim arabaya geçelim bi yere gidelim konusacaklarımız var. burda konusalım dedi ara bi sokağı gösterdi, olur dedim. ne istiyorsun benden zaten moralim bozuk dedi, emre yüzünden mi dedim. nerden biliyorsun dedi, bugun karşılaştım biraz muhabbet ettik konu senden açıldı, bana seninle ilgili hikayeler anlatıp erkeklik tasladı bende dayanamadım kavga ettim. iş bitince telefonunu kurcaladım birkaç fotoğraf gördüm ve daha fazla canını yaktım. sonra eve gittim sana mesaj attım, cevap vermedin. benden ayrıldı senin yüzünden mi lan diye küfürler savurdu. ne ayrılması lan banane sizden ben senin gibi birine bunun yapılmasına karşı olarak kavga ettim gibimde değilsin gibi bi cümle kurdum ağlamaya basladı sakinleştirdim. bana böyle mesajlar attı dedi telefonundan mesajları okuttu. lan it dedim ver numarasını aricam falan dedim yok üstüne gitme fotoğraflarımız var çok fena olur falan dedi. ben biliyorum o fotoğrafları nasıl sileceğimi dedim. ben mutluyum bu sekilde, güveniyorum emre kötü bişe yapmaz sadece sevmiyordu belli sevse bi dayak yedi diye ayrılmazdı dedi, sonra gülerek yüzüme baktı burnunu kırmış lan dedi. güldüm bende onun erkekliğini aldım sorun değil dedim saf saf baktı gülümsedi