ayşem

ben bunu sana yazıyorum okumayacağını bile bile. okuyamayacağını. haberin ble yok çünkü. beni sevmiyorsun artık, istemiyorsun. bunu gördüm gözlerinde. o aşkla bakan gözler yoktu. o mutluluk saçan gözler yoktu. baktığımda aşık olduğum gözler yoktu. başka bir şey var vardı. sen değildin sanki o. o ayşem değildi. bildiğim ayşenur değildi. meleğim değildi. baktığında beni hayata bağlayan gözler yerine başka birinin gözlerini gördüm. seni hak edemedim. sana layık olamadım. lanet olsun ki hiç bir zaman da olamayacağım. deftere yazdın ya sakla diye saklamak istiyorum. ben sana söz vermedim. ben ayşeme söz verdim. ve tutmam lazım. ayşemin hatırasına bunu ya-pa-mam. sevdiğime bunu yapamam. hala seviyorum. unutmaya yaklaşamadım bile. istiyor muyum bilmiyorum. ne seni ne de unutmayı. ben sadece eski günlere dönmek istiyorum. sana son bir kez sarılıp öpmeyi, gözlerinde aşkı görmeyi istiyorum. sonra da gibtir olup gitmeyi. intihar etmek istiyorum ben. lanet olsun ki sevdiklerim yüzünden yaşıyorum. eğer beni sevenlerin üzülmeyeceğini bilsem (üç beş kişi zaten çok değil) beni tutan hiç bir şey olmazdı. seni istemiyorum ben. ben sevgi dolu olan ayşemi istiyorum. en azından dostluğunu istiyorum. anlatacak kimsem yok. en azından dertleşecek bir dost olarak istiyorum ben ayşemi. mahvoldum. olabildiğine taka battım. kendi pisliğim içinde boğuluyorum. seni görünce bir an mutlu oluyorum. sonra sıkıntı basıyor beni. ama hep heyecanlanıyorum. seni göremeyince yine kötü oluyorum. vermeyeceğim o defteri. hayatımın tek mutlu aralığına ait o defter bende kalacak. istersen eve gel istersen aileme anlat. umrumda değil. artık sadece bekliyorum ben. hiç bir isteğim yok hayattan. seneye 9 kasımda belki de daha erken bilemiyorum intihar edeceği. sırf sen şu lanet şehirden istediğin gibi gidebil diye bir sene sürüneceğim. sınav filan varmış. çalış diyorlar. bilmiyorlar ki planımı. belki ayşem belki ben cehennemden çıkınca senle karşılaşırım. belki sen de seviyorsundur beni. belki gözlerinde yine aşkı görürüm. belki ayşem belki o zaman bırakmazsın beni. belki orada kendimi oraya ait hissederim. belki de orada da bakmazsın yüzüme. orası da beni kabul etmez. belki de umrunda bile olmam allahın. burada olduğu gibi. ne cennete ne cehenneme en kötüsüne beni kendime bırakır. istediğim insan değilim. olamayacağım. yeter. kendi derdimi anlattığım yeter. kim bilir senin ne dertlerin var ? eminim bensizlik hiiç koymamıştır sana. belki benle olduğun zamanlar kadar mutlu değilsindir. ama aynı zamanda o kadar da acı çekmiyorsundur. büşrayı gibeyim. onun sana çektirdiği acıların hepsini bin katıyla, öfkemle nefretimle ona çektirmek istiyorum. senin canını bu kadar yakmaya kimsenin hakkı yok. özellikle de benim. kendime ne yapacağımı bilemiyorum. acı çekmek istiyorum ama değmem. aldığın ok ve yayları kendi üzerimde kullanmak istiyorum. hani o kale bu kadar uzak mıydı ya dediğin yerden kendimi atmak istiyorum. hani o çeneni sıkman yüzünden içtiğin laroxyli tepeme dikip ölmek istiyorum. sen konuşuyordun ya, hatalarımı sayıyordun. sana öyle bir sarılmak istedim ki.. sarılsam bırakamazdım. eminim. hiç bırakmayacağım demiştim ayşem. hiç bırakmayacağım. anılarını, hatıranı hiç bırakmayacağım. ve belki bebeğim, son nefesimde seni görürüm. işte o zaman yeniden mutlu olurum. giberim böyle bencilliği. seni benden alan lanetlerimden biri de bu ya. umarım sen ççok mutlu olursun. buradan gidersin. insanların hatalarını kullanamayacağı bir yere, seni (umarım) benim kadar çok seven birinin yanına gidersin. hayırlısını buılmuş olursun. onla gerçekleştirirsin hayallerimizi. onun ayşesi olursun. onun kollarında yatarsın. ondan çocuğunu seversin. belki de kızın onun kucağında uyuyakalır. sonra sen üstlerini üstersin. bu arada bizim ailede sevdiği insanla beraber yatmanın önemli bir yeri vardır. küçükken abim ablam ben annem babam kim olursak artık beraer yatardık. uyumak için değil. beraber yatmış olmak için. o yüzden yanımda yatmanı çok istiyordum, seviyordum. o defter kalacak bende. diğer hatıralarla beraber. ben ölünce isterse alırsın, istersen umrunda olmaz. sensiz hayatın anıma koyayım. güzelim alnından bir kere daha öpebilmek için tüm ailemi keserim. kimse, hiç kimse senin, hatıranın yerini alamaz. alinin de amk. ona öyle baktın ya sen kesinlikle benim ayşem değilsin. o tanıdığım sevdiğim ayşeme ne yaptın bilmiyorum. umarım canını yakmamışsındır. ne kadar yazabilirim bilmiyorum. ne kadar tahammül edebilirim bilmiyorum. kendime, sensizliğe, insanlara, hayata ne kadar direnebilirim bilmiyorum. eğer sen olsaydın son nefesime kadar olurdu. gerçi değişen bir şey yok ya. seni unutmamı istiyorsun. ama unutuyorsun ki sadece ben istersem olabilecek bir şey bu. sen istediğini yap, olmayacak. dua etme benim için. sen daha kolay unutursun öylece beni. pişmansın zaten. ben de pişmanım. hayatımın en mutlu zamanlarını yaşamamın bedeli senin böyle üzülmen olacaksa hiç başlamazdım. ben inanmıştım be aşkım.