+1
-1
hayat. herzaman yüzünüze gülmüyor panpalarım.3 yaşında yurda vermişler beni. annem babam kim hatırlamıyorum. kimsesizler yurdunda büyüdüm. hiçbi zaman doğumgünümü kutlayan biri olmadı.15 yaşında yurttan kaçtım
başka bir ile. devletin bize verdiği harçlık paralarını biriktirmiştim bir süre beni idare edebilicek kadar param vardı.bir bodrum bulmuştum kendime. fareler dışında güzeldi.en azından kafam
rahattı.bir tamirci abiyle konuşmuştum saolsun bana iş verdi.az çok ordan kazanıyordum zaten giderim yoktu.20 yaşına kadar böyle idare ettim. patron beni eve gidiyor sanardı ama ben tekrar bodrumlarda yaşamaya devam ediyordum.ne kadar
zordur bilemessiniz.ama hiç bi zaman yadırgamadım. daha sonra kendime küçük bir kiralık daire tuttum. biriktirdiğim paramla bi kaç eşya falan işte.. doğumgünlerimi
kendim kutlardım. bilirsiniz 2.5tl ye falan peki kekler oluyor. alırdım ondan kendime. üstünede küçük renkli mumlar.hem
gözyaşı hem mutlulukla kendi doğumgünümü kutlardım. hiç yadırgamadım. işte bugünde onlardan biri. şimdi daha iyi kazanıyorum kendime pasta
aldım. yıldan yıla pasta yiyor işte benim gibi garipler.. kimsesizim diye arkadaşımda olmadı hiç.ama en değerli
varlıklarım inci sözlük ailesi. seviliyorsunuz panpalarım. tekrar kendi doğumgünümü kutluyorum. iyiki doğmuşum. böyle taktan bir hayat bile yaşasam iyiki..
