beyaz gece

Açıkça her şeyini bırakmak istediğini ve cennetten kovulmak istediğini söylüyordu, buna şahit olan tüm melekler hiç adetleri olmamasına rağmen şaşkına dönmüşlerdi. Tanrı, Orial gitmek istiyorsa gidebileceğini fakat hiçbir yeteneğinin alınmayacağını ve ilk armağanı da yanında zütürmesini istedi.
Dünyaya ayak bastığında artık ölümsüz değildi, oysa yaşlanmayacak ve her zaman yenilmez yakın olacaktı. Ak denizin üzerinde uçarken birden karnının acıktığını hissetti daha önce hiç hissetmediği bu yeni duygu onu biraz şaşırtmıştı. Artık süper güçlü özel bir insandı fakat yine de karnını doyurması gerekiyordu ölümlü bir tavşanı yakaladığında daha önce hiçbir canlıyı incitmediği aklına geldi ve meleklikten kalma bir yeteneği olan varlıkların duygularına dokunma yeteneği sayesinde tavuğun korkusunu yaşadı nasıl yiyebilirim diye kendine hakaret etti. Bu sıra da yanına yaklaştığını fark ettiği Erial geldi, varlığının fark edildiğinin bilince olmayan Erial cennete yediği en leziz etlerin görüntülerini Orial zihninde canlandırmaya başladı. Orial buna bir anlam veremedi ve iblisin hiç beklemediği bir tepkiyle “ hissettiklerini hissettiğim bir şeyi yiyemem.” Fark edildiğini gören Erial beyninden vurulmuşa döndü oysa karşısındakinin insan olduğuna yemin edebilirdi ve Orial efsanevi güçleri aklına geldi.
“ Orial sen misin ama Tanrı senide mi cennetinden kovdu hem neden nasıl neden. Her zaman herkesi şaşırtıyorsun.”