1. 26.
    0
    3-4 hafta boyunca gece gündüz ağladım. hastaneye yatırıldım tekrar, sonra hastaneden kaçtım, işyerine gidiyordum eve yolluyorlardı sürekli ağlıyordum, başkan kendini iyi hissedene kadar gelme dedi sürekli onu düşünüyordum, otobüsde , evde , dışarda heryerde ağlıyodum. ona koşup gitmek istiyordum ama 3 ay boyunca hiçbirşekilde haketmediği küfürleri hakaretleri duymuştu benden. üstelik namus konusunda iftira atmıştım. hemde annesine babasına söylediklerim... yapamadım, ne yanına gidebildim, nede arayabildim. birdaha asla sesini de duyamadım, kendini de göremedim, ama onu düşünmekten 1 gün bile vazgeçmedim. 2.5 yıl oldu. ama inanın onu düşünmeden geçen bir günüm olmadı. şimdi belkide başkasıyla, belkide onunla mutlu. ama ben onu okadar çok sevdimki.. sadece benim olduğu için sevmedim, ben onu o olduğu için sevdim o yüzden başkasıyla mutluysada ona kötü laf edemem, ama sadece oda beni hatırlıyormudur hiç, aklına geliyormuyumdur acaba diyorum
    ···
   tümünü göster