gerçek cin hikayesi anlatıyorum gelin vol 2

beyler diger gün son günümüzdü ha gayret diyerek dayanmak istedik.

hepimiz korkuyoruz gece (ve ben artık fenalaşıyorum. Evden korkmam gerek ama evden dışarı çıkmak istemiyorum içimde bir his var çıkma diyor bana sürekli sürekli sürekli) o gün herkes kaçtı ben evde kaldım yanlız başıma... (tüm haftada bu his vardı bende ama bu kadar yogun degildi sanki hergün artıyodu)

neyse evde günüm normal geçti çocuklar geldi sonra. bavulları hazırladık falan herşey tamam. o gece güzelce uyuduk.

sabah kalktıgımda işte bu benim son günümdür diyerek uyandım.
üstümde etrafı düzgün bir biçimde ateşle yanmış ortasında arapça yazan bir not tam yazının ortasındada bir damla kan var.

sıçtım korkudan altıma niye mi ? evde kalem kagit yok yok yok yoooooook. deliriyorum. (kimsede o kadar güzel arapça yazacak düzeyde degil) kalem arıyorum heryerde bir umutla bakıyorum etrafa belki bir kalem kagit bulurum bunların hepsi şakadır falan diye ama yook yoook yoook balkona bakıyorum en sonunda orda dolabın altında bir kalem görüyorum. ama daha önce balkona bakmıştım ? nasıl olduda tekrar oraya geldi bu diye iyice korkuyorum ve evden çıkış için adamı arıyoruz.