ben nefret duygusuyla büyüdüm

okuldan kaçtığım zamanlarda ingilizce hocam merak ederdi beni, veli toplantılarında aileme "çocuğunuz çok içine kapanık" diye dile getirirdi ama bizimkilerin gibinde olmazdı. onlar hep kavga ederdi ben sadece hayallerimle zaman geçirirdim.

7.sınıfa geldiğimde okulun en güzel kızının benden hoşlandığını ve benimle çıkmak istediğini öğrendim. kızla 1 kere çıktık sonra okuldaki kekolar kızı bırakacaksın o kız benim diye söylendileri.ben gider yapınca bunlar sinirlendi ama birşey yapamadı. sonra birisini çağırıp uyarıda bulundum, huur çocuğu gitmiş "xxx senin ananı gibecekmiş, sana huur çocuğu dedi" diye yalan söylemiş. çıkışta bi baktım 20 kişi ellerinde sopalar, taşlar ve lastiklerle beni bekliyorlar. sınıftan 3 arkadaşla çıktığımız gibi depar atmaya başladık.

bu binlerden bitanesini itikledim yere düştü, diğerleri taş atmaya ve sopalarla vurmaya çalışıyorlardı.eve kadar hızlıca kaçtık fazla hasar vermedik, daha sonra kızla birkaç kez çıkıp ayrıldım. sebebi kekolar değildi, kızdan elektrik alamamıştım.