gezi eylemlerinde tek bir kisi öldü o da polisti

Ölen polis belediyenin sorumsuzluğu yüzünden; eylemcileri demokratik bir eylemde kovalarken öldü.Ölen her insana üzülürüz biz. Kafatasçı değiliz. Ali ismail'imize Ethem'imize AbdoCan'ımıza ve adını sayamadığım nice devrim şehitlerine üzülürken, ölen faşistlere bile üzülürüz biz. Belki de asıl hata, asıl tartışmalı konu budur; ama insani duygularımız hala yerinde olduğundan üzülürüz.O yüzden eylemlerde silah, bıçak değil de kalkanlı, zırhlı insanlara sembolik olarak taş atarız; biliriz attığımız hiçbir taş ne o zırhı ne de o kalkanı geçebilir; ama yine de belki faşist beyinlerinden içeri geçecek bir güzel düşünce için yine de savaşır, direniriz.
Ben bu eylemlerde 2 devrim şehidi vermiş bir memleketin çocuğuyum. Yaşanan acıları, ağlayan anaları, kanayan yaraları iyi bilirim. Hükümetin halktan korkmadığı, halkın hükümetten korktuğu bir düzende bu durum tersine dönene kadar, daha iyi bir dünya, insanca yaşam için direneceğimizi bilmeni isterim sevgili faşist kardeşim.
Biz çocuklarımıza onurlu bir gelecek bırakacağız, peki ya sen faşist?!