1. 51.
    0
    yolda çok kısa ve öz konuşmalardan sonra apartmana geldik. içerisi karantıklı bi tak görünmüyo. ışık sönük. zaten kafam güzel takılcaz düşcez rezillik sevgi koyim

    +hazal ışık nerden açılıyor
    -ya şurda bi yerde olması lazım
    +bak bi tak göremiyom(tabiki kıza tak demiyoruz gayet istanbul beyefendisi modundayız)
    -gel sen ben bulucam şimdi

    diyip elini yürürken elini omuz hizasından arkaya uzattım. babamı görsem orda tanımam çarparım ama sanki o el reflektörlü gibi parladı mınakoyim. elini tuttum. ben ışığa doğru gidiyoz sanıyordumki aynen şu cümleler döküldü ağzından

    -ben karanlıktada yolumu bulurum

    demesiyle arkasına dönmesi bir oldu. dudaklarıma yapıştı...
    ···
   tümünü göster