5 sene şizofren biriyle yaşadım

hemen saate bakıp istanbul- amasya otobüste yolculuk yaptığımızı kalkış saatini firmayı bide bulunduğum saati söyleyip yardım istedim ilgilencez dedikten sonra telefonu kapadılar oysaki hiç kapatmalarını istemiyordum tanımadığım bi ses bile bana teselli veriyordu kendimi daha güvende hissetiriyordu ama kapadı huur çocuğu, ormana yüzüm bakacak şekilde dizlerimin üzerinde çömüp oturdu başka yapcakta bişeyim yoktu ara sırada murat diye yüksek seslen bağırdım ama geri dönen ses yok ne olmuşdu bu muallakye nereye kaybolmuştu kafamda binlerce soru var, saatler ilerleyip gitmesine rağmen ne gelen var ne giden otobandan geçen araç sayısıda yarım saatte bire düşmüştü artık karanlığın büyüsü korkutmuyordu beni ama murat'a bişey olmuş mudur duygusu içimi kemiriyordu ne olursa olsun o benim arkadaşımdı ben çağırmıştım onu,