mars a kestirmeden gideceğiz diye kaybolduk amk

küçük bir sahil kasabasıydı. etrafta iki insan boyu yüksekliğinde turuncu renkli bitkiden yapılma evler, yolların kenarlarında çeşmeler, bizim çam ağaçlarına benzeyen ama çok daha uzun ağaçlar vardı. her taraf zencili beyazlı canlılarla doluydu. hiç çocuk olmaması dikkatimi çekmişti. yürümeye devam ettik...

zenci 'bi hastaneye gidip kontrolünüzü yaptıralım.' dedi.
hastaneye doğru yürürken dayanamayıp dil mevzusunu sordum. zenci 'evrendeki bütün gezegenlerde, bütün canlılar türkçe konuşur. dünya'da hala türkçe konuşulma yüzdesi çok az, biliyorum. sen de bil ki teksiniz bu konuda.' diye cevap verdi. baktım tarık'ın zütü kalktı hemen, yürüyüşü değişti muallaknin. 'ilk defa senden duyuyorum böyle bi şeyi abi' dedim. gülümsedi.

5 dakika sonra 'geldik.' dedi. baktım diğer turuncu evlerden biraz daha büyük bir yer. mavi renkli bitkilerden yapılmış. o bitkilerden birine girerken dokundum, metal gibi bir şey. parmakla fiske atsaydım 'tin' diye ses çıkardı eminim.