5 sene şizofren biriyle yaşadım

sabah kahvaltısı hazırlayıp normal bir günmüş gibi aramızda geceden kalan hiçbir sohbeti açmadım aslında sıkılmıştımda bu olaylardan insallah hocanın yaptığı dua mı artık neyse işe yararda bundan sonra öyle bi mevzuyla karşılaşmam diye içten içe düşünüyorum bir yandanda murat'a bakıyordum bu arada murat'ın konuşmasında acaiplikler vardı bazı kelimeleri söylerken harfleri falan yutuyordum bu olayların etkisidir diye düşünüyorum zamanla geçerdi elbet adamın doğası bu değil çünkü. işe gittiğimde yıllık iznim için hemen insan kaynaklarına gittim saoğsunlar hiç sorun çıkarmadan ertesi güne tatil başlangıcı yaptılar, murat'la yaşadığım bu serüven sanki bin asırlıktı ailemide çok özlemiştim, onları yanına gidip hem kafamı dinlerdim hemde kendime gelirim diye düşünerek işten çıktım, eve geldiğimde murat güler bi yüzle sevgilinle barıştığını müjdeliyordu onun adına sevinmiştim hayata bi yerden tutunması şartı, ben işe gittikten sonra girişteki ninemizi pazara zütürmüş alışveriş falan yapmak için o sıra kız bunu aramış seni çok özledim falan bizim saf oğlanda zaten aşık hemen barışmışlar, izini almıştım ama en çok korktuğum murat'a nasıl söyleyeceğimdi? adamın en zor gününde bırakıp memlekete gitmek, düşündüm en kolayı muratada gelmesi için teklif ederim zaten gelmez diye düşünerek

- kanka ben memlekete gidicem
- hadi bee. ne zaman?
- yarın akşam otobüsle.
- iyi bende evde kafamı dinlerim sen yokken (yavşak 1 aydır işsiz)
- istersen sende gel be kanka
- olur mu ki? (ya benim düşünen beynimi gibim aklımı gibim)
- olmaz mı panpa hem ailemle tanışmış olursun birazda hava değişimi olur(hayır hayır hayır hayır hayır hayır hayır hayır)
- tamam olur vallaahi o ne yeşillik falan görürüz

vay amk hiç aklımda yoktu, insan utanın bee senin yüzünden gidiyorum ben oraya yavşak senin ne işin var diyemedim,