ağlamaklı gerçek capsli hikaye

bunları düşündüm.
kalakaldım orda ve sadece bunları düşündüm
başka bir şey düşünemiyordum zaten
aldatmış olsada o hala benim aşkımdı.
ben ona hala deliler gibi aşıktım.

böyle bi durumda ne konuşucağınızı bilmiyorsunuz.
o karşınızda duruyor. aklınızda söyleyecek tonlarca şey oluyor. her harf bastırıyor. her cümle beni söyle diyor. ve siz söylemek istediklerinizin hiç birini söylemiyorsunuz.
bu son konuşmamızda sedayı biraz daha uzun görebilmek için herşeyi yapardım. ona hesap sormak yerine derslerinin nasıl olduğunu sorardım. çünkü biliyordum nasıl olsa gidicekti. ama en azından biraz daha uzun kalabilirdi. biraz daha görürdüm her santimetresini ezberlediğim yüzünü.
seda gitme dedim.
ama bu söylediğimi sadece ben duydum.
güneşim batmıştı.
seda gitmişti.

donmuştum beyler. kıpırdıyamıyordum sadece bakalmıştım.
o ise mutluydu.
tek düşündüğüm şey buydu.
sedanın mutluluğu

adanalı genlerimin bana hiç etki etmediğini hissettim.
ağlamayı her zaman zayıflık olarak görmüştüm.
ama artık umrumda değildi.
oraya oturup sessizce ağladım.
içime ağladım.
birden gözüm döndü ve önümdeki yanımdaki agaca yumruk attım.
elimi kırdım.
elimin acısı umrumda değildi hissetmiyordum. kalbimin acısı her tarafımı yakıyordu

kalktım.
her zaman gittiğim internet kafeye gittim.
eski arkadaşlarımın hepsi ordaydı.
onları aylardır aramamıştım.
beni merak edip eve geldiklerinde anneme evde yok dedirtmiştim.
hiç arkadaşım kalmamıştı.
seda yüzünden tüm arkadaşlarımı kaybetmiştim.
hiç olmuştum.
bitmiştim.

internet kafeye utana sıkıla girdim.
eski arkadaşlarım yüzüme bile bakmadı.
haklılardı.
ama ben onların gönlünü almasını bilirdim.
-hani yapmıyormuyuz bişeyler ?