ağlamaklı gerçek capsli hikaye

hemen kafeye gittim. bi kaç arkadaşları daha gelmişti.
masanın başına dikilip
-tüm huur çocukları burda toplanmış
2 tane süt yüzlü erkek kalkıp ne diyorsun sen ya falan filan ettiler ama
kesin amk hiç birinizde yürek yok o yüzden kesin sesinizi huur çocuğusunuz diyorsam huur çocuğusunuz dedim

arka cebimdeki muşta aklıma geldi
çıkartıp masanın üstüne attım.
sedayı parmağımla göstererek
sizin bu arkadaşınız tam bir huur dedim
daha 1 saat önce bana beni sevdiğini söyledi
şimdi ise maymunun biriyle el ele tutuşuyor diyerek attığı mesajı gösterdim

aralarında yürekli bir kız çıktı
-sedayla sen kendini aynı mı görüyorsunuz o nerde sen nerdesin
-ben sadece sedayı huur sanıyordum ama arkadaşlarıda huurymuş

hiç biri yüzüme bakmıyordu.
giblemiyorlardı lan beni.

sedayı tutup kolundan çektim köşeye.
başta bırak kolumu falan dedi ama rezillik çıkmasın diye kalkmak zorunda kaldı.
kafeden çıktık.

-seda neden yaptın böyle bişeyi ?
-ne yapmışım
-ne mi yapmışsın kim o çocuk seda?
-sevgilim abdullah
-lan ben kimim o zaman
-sen hiç kimsesin abdullah
-seda tek bir şey sorucam sana
-off sor
-beni seviyormusun
-sevmiyorum.
-mutluluklar.

ayakta duramıyordum.
sanki kalbimi söküp avucuma vermişlerdi de senin zamanın buraya kadar demişlerdi.
yarimin arkasına dönüp gittiğini gördüm sadece.
elimde kokusu kalmıştı
elimi yıkamasam ne kadar kalırdı acaba kokusu
dolabıma asılı resmi indirmesem özlemim diner mi
ya da geri gelirmi zamanı geriye alsam ?
seni seviyorum seda desem bende aşkım dermi
günün birinde tekrar severmi beni
tekrar elimi tutar mı
yanıma oturup elleriyle sakallarıma dokunur mu
tekrar güler mi bana
aslında bana güldüğü gibi onada güler mi?