inci ya rakos

insan artık geriye dönüp tekrar yaşanma ihtimali olmayan şeyleri hatırlar ve özler inadına. mesela siz çocukluk yıllarınızı anne babayla gidilen tatilleri özlemiyor musunuz? o arka koltukta klimasız arabada giderken ön camdan gelen sigara dumanıyla karışık rüzgar ve ona teypten eşlik eden türk sanat müziği ile birlikte uzanıp kafayı ara sıra kapıya çarpa çarpa uyumak? sadece siz mi özlersiniz peki anne babalarınız da özler aynı yılları. henüz gençliğinin baharındaki ebeveynleriniz o ateşli yolculukları nasıl hatırlamasınlar? siz arka koltukta uyurken babanızın, annenizin camdan gelen güneş yüzünden hafif kızarmış yeni ağdalı bacaklarına dokunuşları, virajlı yollarda dönüşe duyarlı farlar gibi sağa sola savrulan göğüslerini avcunun içinde yoğurmalar, annenizin çocuk görecek yapma fısıltılarına aldırış etmeden o deterjan kokulu kremli ellerini alıp erkekliğine zütürmeler küçük oyunlar oynamalar. eğer öyle olmasa neden siz çişim geldi dedikçe durmayıp bi an önce otele ulaşmak istesin babanız, neden bir yorgunluk kahvesi bile içmeden odaya yerleşmeye çalışsn öyle değil mi?