leyla ile mecnun u kaldıranlara

Onlar istiyor ki hepimiz hiç durmadan Huzur Sokağı’nı izleyelim. Onlar istiyor ki herkes, ekrana hiç düz bakamayan, yan yan kamerayı kesip yalamuk dudaklarını ıslata ıslata vaaz veren, ‘gocamı paltayla doğramak istiyom, günah mıdır hocağğm’ gibi gerizekalı sorulara cevap verince din alimi olduğunu hisseden Nihat Hatipoğlu’nu falan izlesin. Onlar bizim evlendirme programlarına bakıp bakıp para hesabı denk geliyorsa birbirlerinin cinsel zevklerini tatmin etmeye hazır olan manyakların müptelası olmamızı istiyor. Onlar, çocukların bara ‘selamün aleyküm bana bir su’ diye giren bir Red Kit’i olsun diye deliriyor. Onlar, ‘Hepimiz Fethullahçı olursak aman ne güzel olur. Hepimiz Fethullahçı olmazsak başımıza binbir türlü iş gelir’ temalı Samanyolu-Kanal7 dizilerini izleyip izleyip korkmamızı istiyor. Onlar istiyor ki biz zütünden ateş çıkaran adamların yarışmalarına bakalım, bir adada çok zor koşullar altında yaşamasına rağmen bacak kılları her ne hikmetse ağdalanmış kadınları izleyelim, Arka Sokaklar’daki hata yapmayan, herkesin eşit repliğe sahip olduğu, her polisin eşit derecede iyi ve aynı oranda kahramanlık yaptığı, birinin cümlesini diğeri tamamlayacak kadar sahtekârca kurgulanmış polislere hayranlık duyalım. Ülkenin dört bir yanı yanarken, gencecik çocuklar polis saldırılarında öldürülürken biz penguenleri, eşekleri, çitaları, devamlı bağırıp, ‘hakkaniyet, insaniyet’ gibi kelimeleri iki ‘y’ harfi ile söylediğinde etkili olduğuna inanan bir Başbakan’ın yalanlarını izleyelim istiyorlar.

Dünyanın en iyi ilk 10 dizisi arasında giren Leyla ile Mecnun’un başına gelenler bu yüzdendir. iki lafı bir araya getirmekten aciz Necati Şaşmaz gibi görgüsüz, cahil, budala ve et kafalı adamlar iş yapmaya devam etsinler. Sağa sola zütünü sallayarak şarkı ‘söylediğini’ düşünen Hülya Avşar gibi kadınlar ekranda görünmeye devam etsinler. Parmağıyla ‘Rabia’ işareti yapan, twitter’a nasıl becerip de girdiğini anlamadığım, anlasam da yazdıklarından bir kelime çakılamayan ibrahim Tatlıses’ler, programlarına ‘saygı duyuyorum’la başlayıp maaşını isteyen inşaat işçilerinin belinde demir kırmaya devam etsinler. Karadeniz’in yüz karası ismail Türüt gibiler üfürmeye, sahne almaya devam etsinler.

Biz, Leyla ile Mecnun’u izledik ve bundan gayet memnunuz. O Burak Aksak denilen herif bizim iç organlarımıza dokundu, bilincimizin altını üstüne getirdi. Unutmaya başladığımız çocukluğumuzu, suratımıza küçük tokatlar atarak tekrar hatırlattı. Çocukluğunu hatırlamak, iyi insan olabilmenin ilk şartıdır. Hala bir şekilde çocuk olabilmek, iyi insan olmaktır, bunu bize Leyla ile Mecnun öğretti. Onlar istiyor ki kimse iyi insan olmasın. Çünkü iyi insanlar çoğaldıkça onların başı dertte olacaktır. Onlar istiyor ki herkes çocukluğunu unutsun. Kimse çocuk kalmasın. Onlar istiyor ki kimse birbirini gerçekten ve fakat zaaflarıyla, kusurlarıyla sevmesin. Onlar istiyor ki kimse içmesin, yemesin, küfür etmesin, bir kıza hoşlanarak bakmasın, açık giyinmesin, şu kadar doğursun bu kadar geğirsin. Onlar istiyor ki kimse onlara tek bir çift laf bile söylemesin. Onlar istiyor ki arkadaşları dayak yerken kimse müdahale etmesin. Babası öldüğünde kimse başını koyacak bir omuz bulamasın. Dertlendiğinde iki kadeh içemesin. Mutluluklar hep tek kişilik olsun. Onlar istiyor ki Mecnun gibi bir adam görücü usulüyle evlenip imam nikahıyla ikinci, üçüncü, dördüncü kadını alsın. Onlar istiyor ki Mecnun sigara içmesin, alkol almasın, AKP’ye oy versin, ne tak olduğu belli olmayan bir bıyık bıraksın, isyanlı arabeskli şeyler dinlemesin, sümme hâşâ sevişmesin. Onlar istiyor ki Mecnun cinsiyetsiz, Leyla daha da cinsiyetsiz olsun. Aman ha sevişilmesin, öpüşülmesin. Onlar istiyor ki Leyla, kocasının iki adım gerisinde kara çarşaflar içinde yürüsün, 21 tane çocuk doğursun, hayatında bir kere bile orgazm olamasın, cumbalı evindeki kafesten sokağı izlerken Mecnun’dan dayak yesin, dünyadaki tüm Leyla’lar öldürülsün. Kadının ayak bileğinden tahrik olan zihniyet, 12 yaşındaki çocuğa tecavüz edilmesini kafaya takmayıp insanlara sevmenin, aşkın, arkadaşlığın, saçmalığın, saf olabilmenin, kendi çölünde kaybolabilme erdeminin ipuçlarını veren bir diziyle uğraşıyorsa, dizi oyuncuları Gezi Direnişi’ne aktif katılımda bulunduğu için kelle avcıları gibi dizi yasaklatıyorsa, ‘aşk cinayeti’ diye meşrulaştırılan kadın cinayetlerine kılını kıpırdatmayan anlayış ‘yaşayacaksan böyle aşk yaşa, yaşamayacaksan böyle aşk yaşama’ diyen bir diziye bile tahammül edemiyorsa ben böyle düzenin de, böyle demokrasinin de, böyle televizyonculuğun da zat-ı kibriyasını s…

Behzat Ç’nin de içindeki vicdan ve düzen eleştirisinden dolayı bitmesine neden oldunuz. Olsun. Biz yalnız değiliz. Behzat ve ismail Abi gibi abilerimiz var artık.