1. 276.
    -1
    Eve gitmeyeli 2 aydan fazla olmuştu. Annemle birkaç kez telefonda görüşmüştüm fakat beni her görmek istediğinde bir bahane uydurup kapatmıştım. Bunu daha fazla sürdürmemeye karar verdim ve bağcılar’a gittim. Harabeye benzeyen mahallem bıraktığım gibiydi, bir köşede tinerciler, yer yer telefonlarıyla oynayan Kezbanlar, asfalt yolun ortasında çift kale maç yapan çocuklar. Bir yandan tiksinsem de, diğer yandan garip bir güven duygusu veriyordu. Çünkü eski evimdi buralar. Ev güven demektir. Her gün kocasından dayak yiyen yüzlerce kadının hala evlerinde oturmasının başka açıklaması yoktu. Onlara bir çeşit egzersiz gibi geliyor olmalıydı.
    ···
   tümünü göster