okb hastalığının amına koyayım yeter lan

panpam içindeki acını ve öfkeni yönlendirmeyi öğrenmelisin. benim için en etkilisi spor oldu. senelerdir ağırlık kaldıran ben gidip taksa başladım mesela tüm öfkemi ve nefretimi torbadan çıkarıyordum. bende herkesten ve herşeyden nefret edip herşeyi yok etme isteği doğuyordu. hani hulk'ın gözlerinin yeşil yeşil gama ile parlayan haline dönüyordum saldırıyordum torbaya. bazıları bu durumda koşmayı ya da ağırlık kaldırmayı da tercih edebiliyor. senin uğraştığın veya hep isteyip de bir türlü başlayamadığın bir spor dalı var mı? sporu kesin dene. mesela david beckham da okb hastasıdır o da hastalığını antremanlara yönlendirme yoluna gitmiştir. alex ferguson birçok kez adamı gece yarısına kadar tesislerde frikik atarken görmüş.

bende işe yaramadı ama resim müzik heykel gibi sanat dalıyla da düşüncelerini kanalize edebilirsin. bir el zaanatine olan yatkınlığın, yapmışlığın yahut isteyip de fırsat bulamamışlığın var mı?

özetle kendine bir yer belirleyeceksin. bu yer bir futbol sahası, gym, resim stüdyosu, konser salonu, koşu parkuru yahut herhangi bir korulukta bir ağacın altı olabilir. o yer senin olacak sadece senin. senin mabedin. orada sen çok güçlü ve dokunulmaz olacaksın ve senden başka birisi oraya girmeyecek sen istemediğin sürece. sen o yerde hergün belirli bir vakit geçireceksin ve o vaktin sonunda uğradığın tüm blokajlar mabedin ahengi içinde yok olacak. tekrar dış dünyaya döndüğünde şunu diyebileceksin tekrardan: ben iyiyim, hiçkimse yahut hiçbirşey bunu değiştiremez.

söyle panpa senin mabedin neresi?